Annelerin Çocuk Besleme Uygulamaları ve Çocukların Yemek Yeme Davranışları

Abstract

Bu çalışmada, okul öncesi dönem çocuğu olan annelerin çocuklarını besleme uygulamaları ile çocukların yemek yeme davranışlarının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Çalışma Ankara ilinde 2-6 yaş grubu çocuğu olan 255 anne ile gerçekleştirilmiştir. Verilerin toplanmasından anket formu kullanılmıştır. Annelerin çocuk besleme uygulamaları, CFQ (Child Feeding Questionare), çocukların yeme davranışı CEBQ (Child Eating Behavior Questionare) ölçeği kullanılarak belirlenmiştir. Ölçekler sırasıyla algılanan sorumluluk, izlem, çocuk ağırlığı hakkındaki ilgi, kısıtlama ve yeme baskısı; besin heveslisi olma, duygusal aşırı yeme, besinden keyif alma, içme tutkusu, tokluk heveslisi olma, yavaş yeme, duygusal az yeme ve besin seçiciliği alt boyutlarından oluşmaktadır. Çocukların %47.8’i kız, %52.2’si erkektir. Çocukların çoğunluğu (%78.8’i) 3 yaşın üzerindedir. Annelerin %50.2’si çocuklarının doğru besinleri tercih etmesinden her zaman kendini sorumlu tutmakta ve çocuklarının yediği şekerli (%78.4), abur cubur (%75.3) ve yağ içeriği yüksek besinleri (%78.4) kontrol etmektedirler. Anneler bazen çocuklarının yemek yemeyi sevdiğini (%34.9), tabağında yemek bıraktığını (%49.0), yeni yiyeceklerin tadına bakmaktan zevk aldığını (%38.0) düşünürken, %42.4’ü yeni yiyecekleri reddettiğini, %35.3’ü bazen yemekle mutlu etmenin zor olduğunu düşünmektedir. Her iki ölçekte de alt boyut toplam puanları incelendiğinde cinsiyetler arasında anlamlı farklılık bulunamamıştır (p>0.05). Annelerin yeme baskısı ile çocukların besinden keyif alma davranışı negatif yönlü, besin seçiciliği, tokluk heveslisi olma, yavaş yeme davranışı pozitif yönlü korelasyon göstermektedir. Annelerin yeme baskısı ile kısıtlama ve çocuk ağırlığı hakkındaki ilgi davranışı pozitif yönlü korelasyon göstermektedir. Yeme konusunda baskıcı ailelerin çocuklarında yeme bozuklukları daha sık görülmektedir. Bu çalışma sonucunda annelerin çocuklarının beslenmesinde baskıcı bir tutum izledikleri görülmüştür. Annelerin mutlaka çocukların ileriki yaşamlarını etkileyecek yanlış tutum izlememe konusunda bilgilendirilmesi gerekmektedir.