Clinical Characteristics in Patients Presenting with Red Eye

Abstract

Aim: Red eye, a frequent cause of presentations to ophthalmology clinics, is an important indicator of ocular inflammation. Although the prognosis is generally good and self-limiting, it is possible to distinguish possible serious conditions and prevent important situations such as blindness, with detailed examination and correct treatment approach. The purpose of this study was to evaluate patients with red eye presenting to the eye diseases clinic in terms of clinical and sociodemographic characteristics. Material-method: The records of patients presenting to the Şanlıurfa Harran University Hospital Ophthalmology Clinic with red eye were investigated retrospectively. Diseases causing red eye were classified according to the International Classification of Diseases (ICD 10) coding system. Demographic characteristics such as age and sex and clinical findings were examined. Data were evaluated using number and percentage tests. Results: A total of 2625 patients, 1775 males (67.61%) and 850 females (32.38%), who presented with red eyes, were evaluated. The mean age of the patients was 36.46±18.24 years. The incidence of viral conjunctivitis, the most frequently observed condition in patients presenting due to red eye, was 15.08% (n=396). The most common cause of red eye resulting in decreased vision and increased intraocular pressure (IOP) was acute angle closure glaucoma (AACG). The most common symptom was stinging-burning (70.36%), and the most frequent finding was follicular hyperplasia (74.17%). Five hundred and seventy-one (21.75%) patients who applied to the clinic with red eye had previously applied to a family physician and 289 patients (11.0%) to an emergency physician. Conclusion: Although prognosis is usually good in red eye, and the condition is self-limiting, the detection of serious conditions through a detailed history, examination, and therapeutic approach can be enhanced with early and appropriate intervention. In addition to family physicians and emergency physicians, the first to examine patients with red eye, important morbidities such as blindness can also be prevented by increasing the awareness of ophthalmologists and cooperation between these.Amaç: Göz hastalıkları polikliniklerine sık başvuru sebeplerinden biri olan kırmızı göz, oküler inflamasyonun en önemli belirtilerindendir. Çoğunlukla prognozu iyi ve kendi kendini sınırlayıcı olmakla beraber olası ciddi durumların ayırt edilmesi ve körlük gibi önemli durumların önüne geçilmesi, detaylı muayene ve doğru tedavi yaklaşımı ile mümkündür. Bu çalışmada kırmızı göz şikâyeti ile göz hastalıkları polikliniğine başvuran hastaların klinik ve sosyodemografik yönden değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Kırmızı göze sebep olan hastalıkların tanıları, International Classification of Diseases (ICD 10) kod sistemine göre sınıflandırıldı. Hastaların yaş, cinsiyet gibi demografik özellikleri ve klinik bulguları incelendi. Veriler sayı ve yüzdelik testi kullanılarak değerlendirildi. Bulgular: Çalışmamızda kırmızı göz nedeni ile başvuran 2625 hastanın 1775‘i (%67,61) erkek, 850’si (%32,38) kadın’dır. Hastaların yaş ortalaması 36,46±18,24 idi. Yapılan değerlendirmede kırmızı göz nedeniyle başvuranlarda en sık görüldüğü belirlenen viral konjonktivitli hastaların oranı %15,08 (n=396) idi. En sık görme azlığı ve göz içi basınç (GİB) artışı yapan kırmızı göz nedeninin akut açı kapanması glokomu (AAKG) olduğu tespit edilmiştir. En sık semptomun (%70,36) batma-yanma, en sık bulgunun (%74,17) foliküler hiperplazi olduğu görülmüştür. Kırmızı göz nedeni ile polikliniğe başvuran hastalardan 571 (%21,75)‘i önceden aile hekimine, 289 (%11,0)’u acil hekimine başvurmuştu. Sonuç: Kırmızı göz varlığında, prognoz çoğunlukla iyi olup, klinik tablo kendi kendini sınırlayabilse de detaylı anamnez, muayene ve tedavi yaklaşımı ile ciddi durumlar fark edilerek erken ve doğru müdahale ile tedavi başarısı arttırılabilir. Kırmızı gözü olan hastaları ilk karşılayan aile hekimleri ve acil hekimlerinin yanı sıra oftalmologların farkındalıklarının ve iş birliğinin arttırılması ile körlük gibi önemli morbiditelerin önüne geçilebilecektir.