Bir Üniversite Hastanesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğinde Değerlendirilen Suça Sürüklenen Çocuklar

Abstract

Amaç: Ülkemizde ve dünyada ergenlerle ilgili adli davalar gün geçtikçe artmakta, çocuk psikiyatristleri ve adli tıp hekimleri adli ve mesleki anlamda daha çok bilgi ve tecrübe gereksinimi duymaktadır. Erkek çocuk ve ergenlerde, saldırgan davranışlar ve suça sürüklenmenin daha sık olduğu farklı çalışmalarda gösterilmiştir. Çalışmamızın amacı; adli makamlarca Türk Ceza Kanunu (TCK) 31 ve 32 maddeleri gereğince çocuk psikiyatrisi polikliniğine getirilen çocukların psikiyatrik muayenelerini yaparak tanı, sosyodemografik veriler, suçun niteliği ve suça iten riskleri belirlemektir. Ek olarak hazırlanan raporların incelenmesi de amaçlanmaktadır. Yöntemler: Araştırma, hastanemiz etik kurulundan onay alındıktan sonra, Haziran 2017- Kasım 2018 tarihleri arasında Çocuk psikiyatrisi polikliniğine adli psikiyatrik muayene amacıyla getirilen, işlendiği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediği veya akıl hastalığı sorulan suça sürüklenen 107 çocuğun geriye dönük dosyaları incelenerek düzenlenmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan çocuklarda erkek cinsiyet, okulu bırakma oranları, madde kullanımı, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), davranış bozukluğu varlığının ve sosyoekonomik düzeyin düşüklüğününyüksek olduğu tespit edildi. En sık işlenen suç hırsızlıktı (% 37,3), bunları sırasıyla terör (%25,2), yaralama (%17,8), cinsel istismar (%15) ve uyuşturucu (%4,7) suçları izliyordu. 107 çocuktan 27’sinde (%31,8) işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği, 20 (%23,5) çocukta işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin geliştiği, 38 (%44,7) çocukta işledikleri iddia edilen fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı ancak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği tıbbi kanaatine varıldı. 6 çocukta akıl hastalığı mevcudiyeti nedeniyle TCK 32. madde gereğince fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği, yine 6 çocukta ise akıl hastalığının mevcut olmadığı tıbbi kanaatine varıldı. Sonuç: Suça sürüklenen çocukların genel özelliklerinin ve risk faktörlerinin bilinmesi, sosyal, kültürel ve ekonomik ihtiyaçlarının karşılanması sonuç olarak bu davranışların önlenmesi ve gerekli tedbirlerin alınmasına katkıda bulunabilmesi açısından önem arz etmektedir.