The politics of power, pleasure and prayer in the Eurovision Song Contest

Abstract

Since the first annual Eurovision Song Contest in 1956, politics and popularity have intersected to influence the ways in which Eurovision songs have reflected the complex forms of European nationalism. With the Eurovision victory of Marija Serifovic?s ?Molitva? at the 52nd Eurovision in Helsinki the politics of regionalism and nationalism fully enveloped Southeastern Europe, creating the impression that old and new European alignments, from Habsburg nostalgia to an emerging Balkan brotherhood, overwhelmed the criteria that would otherwise mean that the grand prix would go to the best song. Taking Marija Serifovic?s ?Molitva? 2007 as a point of departure, this article examines the extremely complex set of networks that intersect at the Eurovision Song Contest and the national rituals and competitions that transform the power and pleasure driving European popular song in the twenty-first century.Takmicenje za 'Pesmu Evrovizije', uprkos spektaklu i slavlju, predstavlja moderni kontekst ozbiljnog nastupa evropske politike. Iako mnogim posmatracima sa strane pesme mogu da deluju besmisleno, postoje mreze muzicara i agenata kulture koje u datom istorijskom trenutku ukazuju na povezanost sa najslozenijom politikom. Uostalom, takmicenje za 'Pesmu Evrovizije' pocelo je 1956. godine, u vreme sovjetskih invazija na Cehoslovacku i Madjarsku, a mnogi nastupi, pa cak i neke istaknute pobednicke pesme, bili su direktan odgovor na promenljivu politicku sliku Evrope. U tekstu zastupam alternativni pristup politici i estetici takmicenja za 'Pesmu Evrovizije'. Moje polaziste je Molitva Marije Serifovic, pobednicka pesma Srbije na 52. evrovizijskom takmicenju. Posto su internacionalne reakcije tezile da potisnu srpsku pesmu i njen uspeh protumace kao rezultat balkanske i istocno-evropske pristrasnosti, posebno ispitujem nacine na koje pesma reflektuje neke od dominantnih estetskih promena u XXI veku. Marija Serifovic nije samo talentovana pevacica sa izgradjenom karijerom. Njena Molitva ukazuje na vestu kombinaciju tradicionalnih formi i inovativnog nastupa. Iako je izvedena na srpskom jeziku - sto je presedan u odnosu na pobednicke pesme koje su tokom proteklih decenija bile na engleskom ili francuskom - Molitva je svojim melodijskim identitetom i lirskim znacenjem privukla glasace iz cele Evrope. Teorijski argument ovog eseja fokusira se na 'umrezavanja' i nacine njihovog ukrstanja na takmicenju za 'Pesmu Evrovizije', kao i na promene koje iz godine u godinu dele svaki Grand Prix. S?mo takmicenje organizuju i realizuju evropska radio-televizijska mreza i nacionalni mediji, kao njeni clanovi. Oni zajedno namecu mnoge spoljasnje uslove (npr. izbor jezika, duzina pesme, broj izvodjaca na sceni), ali pored njih postoje drugacije mreze koje delotvorno osnazuju unutrasnje promene. Nova problematika politike manjina, sirenje Evropske Unije ka Istocnoj Evropi i Turskoj i religijske konotacije muslimanskih nacija i muzicara nalaze svoj put do Evrovizije kroz druge nacine povezivanja. Istovremenim istrazivanjem svih tih vidova umrezavanja na primerima takmicenja za 'Pesmu Evrovizije' mozemo da razumemo drugaciju Evropu i razlike u njoj. .