STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ UYGULAMALARININ İŞTEN AYRILMA NİYETİNE ETKİSİNE YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Abstract

Bu araştırma, Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi uygulamalarının işgörenlerin işten ayrılma niyetlerine etkisinin olup olmadığının belirlenmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Chen ve Huang’ın (2008) geliştirdiği ve Akgün (2010) tarafından Türkçeye uyarlanmış “Stratejik İnsan Kaynakları Uygulamaları Ölçeği ve Rosin ve Korabick’in (1995) geliştirdiği ve Tanrıöver’in (2005) Türkçeye uyarladığı “İşten Ayrılma Niyeti Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın evrenini İstanbul İl’inde faaliyet gösteren bir üniversite hastanesi işgörenleri oluşturmaktadır. Söz konusu hastanede 435 işgören bulunmaktadır. Araştırma için örneklem belirlenmemiş olup tüm evrene ulaşılmaya çalışılmıştır. Ancak 435 kişiden 321 kişinin anket doldurması sağlanabilmiştir. Eksik ve hatalı anketler araştırmadan çıkarılarak geriye kalan 304 anket üzerinden analizler yapılmıştır. Analizlerde; tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, korelasyon analizi ve regresyon analizinden yararlanılmıştır. Stratejik İKY uygulamaları ile işten ayrılma niyeti arasında negatif yönde ve orta düzeyde bir ilişki olduğu ve Stratejik İKY uygulamalarının işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinin negatif yönlü ve anlamlı olduğu bulunmuştur. Stratejik İKY uygulamalarının alt boyutları olan eğitim ile seçme ve yerleştirmenin işten ayrılma niyeti üzerindeki etkisinin negatif yönlü ve anlamlı olduğu belirlenmiştir ancak Stratejik İKY uygulamalarının diğer bir alt boyutu olan ücretin işten ayrılma niyetine olan etkisini belirlemek amacıyla ortaya koyulan modelin ise anlamlı olmadığı bulunmuştur. Araştırmadan elde edilen verilere göre, işletmelerin Stratejik İKY uygulamalarını etkin bir şekilde uygulamalarının işgörenlerin işten ayrılma niyetini azaltacağı söylenebilir.