Comparison of emotional-behavioral problems, parental attitude characteristics, parental stress level, and related factors between children diagnosed with a communication disorder and healthy controls

Abstract

Purpose: We aimed to compare emotional and behavioral problems, parental attitude characteristics, and the risk of parental anxiety and depression between children diagnosed with a communication disorder and healthy controls. Materials and Methods: A total of 117 children diagnosed with a communication disorder in the psychiatric evaluation according to the DSM-5 diagnostic criteria and their parents were included in the communication disorder group, whereas 105 children who presented to the outpatient clinics other than child psychiatry and were not diagnosed with a communication disorder, and their parents formed the control group. Sociodemographic Data Form, Child Adjustment and Parent Efficacy Scale (CAPES-TR), The Parenting Styles and Dimensions Questionnaire-Short Form (PSDQSF), and Hospital Anxiety Depression Scale (HADS) were filled in by the parents. Results: Psychiatric comorbidity was found in 27.3% of the children in the communication disorder group, with the most common diagnoses being Attention deficit and hyperactivity disorder (n=17, 15.5%) and Conduct disorder (n=4, 3.6%). CAPES-TR child adjustment total difficulty score and the mean scores of emotional problems and behavioral problems were higher in the communication disorder group. The mean CAPES-TR parental self-efficacy score was lower in the communication disorder group. In the communication disorder group, democratic parenting attitudes were lower , whereas authoritarian and permissive parenting attitudes were higher. HAD-D mean score was higher in the communication disorder group. Conclusion: Our study provides essential information such as an increase in emotional and behavioral problems, more authoritarian or permissive parenting attitudes, a decrease in parental self-efficacy, an increased risk of depression in parents in the presence of communication disorder, and studies that deal with these areas together are limited in the literature. Our findings will contribute to the literature regarding the assessment and planning of appropriate intervention programs for factors that are not only child-focused but also related to parental mental health and parenting skills in the presence of communication disorders.Amaç: Çalışmamızda iletişim bozukluğu tanılı çocuklarda duygusal, davranışsal sorunlar, ebeveyn tutum özellikleri ve ebeveynlerde kaygı, depresyon riskinin sağlıklı kontrollerle karşılaştırılması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmada, DSM 5 tanı kriterlerine göre yapılan psikiyatrik değerlendirmede iletişim bozukluğu tanısı konan 117 çocuk ve ebeveyni iletişim bozukluğu grubunu; çocuk psikiyatrisi dışındaki polikliniklere gelen ve iletişim bozukluğu tanısı almayan 105 çocuk ve ebeveyni ise kontrol grubunu oluşturdu. Ebeveynler tarafından Sosyodemografik Veri Formu, Çocuk Uyumu ve Anne Baba Yeterlik Ölçeği (CAPES-TR), Anne Babalık Stilleri ve Boyutları Ölçeği–Kısa Form (ASBÖ) ve Hastane Anksiyete Depresyon Ölçeği (HADÖ) dolduruldu. Bulgular: İletişim bozukluğu grubunda çocukların %27.3’ünde psikiyatrik ek tanı saptandı; en sık tanılar Dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (n:17,%15.5) ve davranım bozukluğu (n:4,%3.6) idi. İletişim bozukluğu grubunda CAPES_TR çocuk uyumu toplam güçlük puanı, duygusal sorunlar ve davranışsal sorunlar puan ortalamaları daha yüksekti. İletişim bozukluğu grubunda CAPES_TR ebeveyn özyeterliği puan ortalaması daha düşüktü. İletişim bozukluğu grubunda demokratik anne babalık tutumu daha düşük, otoriter ve izin verici anne babalık tutumları daha yüksekti. HAD-D puan ortalaması iletişim bozukluğunda daha yüksekti. Sonuç: Çalışmamız iletişim bozukluğu varlığında duygusal ve davranışsal sorunlarda artış, daha otoriter ya da izin verici ebeveynlik tutumları, ebeveyn öz yeterliğinde azalma ve ebeveynlerde depresyon riskinde artış gibi önemli bilgiler sunmakla birlikte, literatürde bu alanları birlikte ele alan çalışmalar kısıtlıdır. Bulgularımız iletişim bozukluğu varlığında sadece çocuk odaklı değil aynı zamanda ebeveyn ruh sağlığı ve ebeveynlik becerileri gibi faktörlere yönelik değerlendirme ve uygun müdahale programlarının planlanmasına yönelik literatüre katkı sağlayacaktır.