In Vitro Sitotoksisite Testleri

  • TOKUR O
  • AKSOY A
N/ACitations
Citations of this article
152Readers
Mendeley users who have this article in their library.

Abstract

Kimyasal ve biyolojik maddeler ya da fiziksel etkenler, hücreleri değişik derecelerde etkileyerek sitotoksisiteye yol açabilirler. Bir maddenin biyolojik davranışının anlaşılabilmesi için hücreler üzerindeki toksik ya da non-toksik etkisinin belirlenmesi gereklidir. İn vitro sitotoksisite testleri, ilaç niteliği taşıyan veya toksik profili araştırılan maddelerin değerlendirilmesi amacıyla hücre kültüründe gerçekleştirilen ölçüm metodlarıdır. Bu testlerle çok sayıda maddenin kısa sürede analiz edilmesi mümkün olmakta ve yapılacak hayvan denemeleri için temel veriler elde edilebilmektedir. Farklı mekanizmalara ve hassasiyetlere sahip çok sayıda sitotoksisite testi bulunmakla birlikte bu derlemede, araştırmacılar tarafından sıkça tercih edilen tetrazolyum testleri (MTT, MTS, XTT, WST), LDH testi, alamalar mavisi testi ve biyolüminesans testleri ele alınmıştır.Chemical, biological and physical factors may cause cytotoxicity by affecting cells at different degrees. To understand the biological characteristic of a compound, it is essential to determine its toxic or non-toxic effects. In vitro cytotoxicity assays (cell viability assays) are cell culture based measuring methods that usually used for either evaluating possible drug candidates or investigating cytotoxic profiles of some compounds. It is possible to assess many compounds in a short period of time and obtain fundamental information necessary for further animal experiments through this methods. There are many cell viability assay methods exist based on colorimetric, enzymatic, luminometric principals etc that have different mechanisms and varied sensitivity. The popular assays, such as MTT, MTS, XTT, WST, LDH enzyme assay, alamar blue assay, ATP bioluminescent assay have summarized in this rewiev.

Cite

CITATION STYLE

APA

TOKUR, O., & AKSOY, A. (2017). In Vitro Sitotoksisite Testleri. Harran Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi, 6(1), 112–118. https://doi.org/10.31196/huvfd.325794

Register to see more suggestions

Mendeley helps you to discover research relevant for your work.

Already have an account?

Save time finding and organizing research with Mendeley

Sign up for free