BİRLEŞMİŞ MİLLETLER DENİZ HUKUKU SÖZLEŞMESİ’NİN 121. MADDESİNİN DOĞU AKDENİZ’DE ETKİSİ: MEİS, KARAADA VE FENER ADASI’NIN STATÜSÜNE İLİŞKİN BİR DEĞERLENDİRME

Abstract

Meis, Karaada ve Fener Adası, Yunanistan’ın Doğu Akdeniz’de geniş bir deniz yetki alanı iddiası için dayanak teşkil etmektedir. Yunanistan, bu adaları bir “grup” olarak nitelemek suretiyle deniz yetki sınırlandırmasında, tam etki göstermeleri gerektiğini iddia etmektedir. Türkiye ise sınırlandırma hukuku kurallarına dayanarak bu iddiayı kabul etmemektedir. Bu bağlamda, Meis, Karaada ve Fener Adası’nın münhasır ekonomik bölge ve kıta sahanlığı sınırlandırması açısından etki göstermemesi ve sadece karasuları ile yetinmesi gerekir. Söz konusu adaların etkisizliğini sağlamak üzere Türkiye’nin dayanabileceği bir başka kural, Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’nin 121/3. maddesidir. Gerçekten de eğer bu adalar bahsi geçen madde anlamında kaya statüsünde iseler zaten münhasır ekonomik bölge ve kıta sahanlığı üretemeyecekleri için bu alanların sınırlandırılmasında da etkisiz olacaklardır. Bu da Doğu Akdeniz’e ilişkin Türk tezlerine katkı sağlayan bir dayanak teşkil edecektir. Bu çalışmada, söz konusu adaların statüsü, Güney Çin Denizi Tahkiminde tespit edilen ölçütler bağlamında değerlendirilmiştir. Meis, Karaada and Fener Islands are the basis for Greece's claim for a wide range of maritime jurisdiction areas in the Eastern Mediterranean. Greece claims that these islands should have a full effect in the delimitation of maritime jurisdiction areas by qualifying them as a “group”. Turkey does not accept this claim by virtue of delimitation rules. In this context, Meis, Karaada and Fener Islands should have no influence in terms of delimitation of exclusive economic zone and continental shelf and should only be content with territorial waters. Another rule on which Turkey can based its claims to ensure the ineffectiveness of the islands concerned is the article 121/3 of United Nations Convention on the Law of the Sea. Indeed, whether these islands are rock in the sense of the aforementioned article, they will be ineffective in delimiting these areas since they cannot generate the exclusive economic zone and the continental shelf. This will be an argument that contributes to the Turkish theses on the Eastern Mediterranean. In this study, the status of these islands are evaluated in the context of the criteria determined in the South China Sea Arbitration.