Behoudsmaatregelen voor kleine en geïsoleerde populaties - Verbinden of vergroten?

Abstract

Vlaanderen heeft de twijfelachtige eer één van de meest versnipperde regio’s ter wereld te zijn. Dit weerspiegelt zich vanzelfsprekend ook in de ruimtelijke verdeling van de nog resterende min of meer natuurlijke habitats. Meestal zijn die erg klein en sterk ruimtelijk geïsoleerd. In deze bijdrage zetten we de soms complexe populatiegenetische en -ecologische gevolgen van habitatversnippering voor wilde planten en dieren op een rijtje.We illustreren dit met een reeks voorbeelden uit Vlaanderen. Ook besteden we aandacht aan de mogelijke effecten van corridors. Daaruit menen we te mogen afleiden dat, indien de keuzemogelijkheid zich aandient, vergroten veeleer dan verbinden van fragmenten de voorkeur zou moeten krijgen in onze historisch sterk gefragmenteerde landschappen. Meer soortgericht onderzoek is gewenst rond het functioneren van corridors.