“It is not bilingualism. There is no communication”: Examining Greek teachers’ views towards refugee children’s bilingualism: A case study

Abstract

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της μαζικής έλευσης προσφύγων στην Ελλάδα, οι εκπαιδευτικοί αντιμετωπίζουν νέες προκλήσεις, καθώς δημιουργούνται, όχι για πρώτη φορά, σε πολλά σχολεία της χώρας συνθήκες πολυπολιτισμικότητας και επαφής διαφόρων γλωσσών και πολιτισμών. Γίνεται αντιληπτό πως δημιουργείται η ανάγκη της όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερης ανταπόκρισης των εκπαιδευτικών στις νέες απαιτήσεις μιας πολυπολιτισμικής σχολικής τάξης. Το παρόν άρθρο αναφέρεται σε μια μελέτη των απόψεων και των πρακτικών των εκπαιδευτικών σχετικά με τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών προσφύγων. Οι εκπαιδευτικοί, αν και αναγνωρίζουν τα οφέλη της διγλωσσίας γενικά ή υποστηρίζουν το δικαίωμα των οικογενειών να μιλούν τη δική τους γλώσσα στο σπίτι, εξακολουθούν να εκφράζουν την ανησυχία τους ότι τέτοιες πρακτικές ενδέχεται να εμποδίσουν την κατάκτηση της γλώσσας της πλειοψηφίας και συχνά απαγορεύουν τις άλλες γλώσσες στο σχολείο (Chatzidaki & Maligkoudi, 2017∙ Gkaintartzi, Kiliari, & Tsokalidou, 2015∙ Young, 2014). Η μελέτη μας επικεντρώνεται στις απόψεις και τις πρακτικές εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, όπως καταγράφηκαν σε συνεντεύξεις που διεξήχθησαν σε Δημοτικό σχολείο της κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα κατά την περίοδο Ιανουαρίου-Μαρτίου 2017. Το εν λόγω σχολείο είχε έξι πρόσφυγες μαθητές και μαθήτριες από τη Συρία. Τα ευρήματα που παρουσιάζονται εδώ σχετίζονται με τις απόψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με τους/τις πρόσφυγες μαθητές/τριες και τη διγλωσσία τους καθώς και με τις διδακτικές πρακτικές που ακολουθούν στην τάξη για να διαχειριστούν αυτή τη διγλωσσία στη σχολική τάξη.