3R: Historia mówiona w polskich badaniach dziejów najnowszych

Abstract

W artykule analizowana jest  specyfika metodologiczna polskich badań historii najnowszej, wykorzystujących jako źródło relacje świadków historii. Wyróżnione trzy środowiska, określone za pomocą metafory „pokolenia” − historyków klasycznych, modernistycznych i oralistów − posłużyły do ukazania dorobku polskich badań, których cechą immanentną jest nieciągłość, równoległość i odmienny rodzaj transferu pomiędzy teorią i praktyką badawczą. Punktem wyjścia w każdym przypadku stają się dyrektywy metodologiczne, formułowane w środowisku historyków i wskazanie, w jakim stopniu miały one wpływ na badania historyków.