Nursing Approach in Accordance with ''Parents-Child Interaction Model'': Review

Abstract

Ebeveyn-bebek arasındaki etkileşim; doğum öncesi dönemde başlayan, fetüsün hareketleri ile gittikçe artan, doğum ile doruğa çıkan kaliteli ve karşılıklı bir ilişkidir. Bu etkileşim; bebeklikte anne/baba ya da bakım verenlerin bebek ile ten veya ses-göz teması gibi davranışlarına bebeğin olumlu/olumsuz tepkiler vermesi ile gelişir ve ebeveynler ile bebek arasında sağlıklı bir ilişkinin gelişmesine yardım eder. Ebeveynler ile yenidoğan arasında kurulan karşılıklı ilişki temel güven duygusunun oluşmasına ve bebeğin sağlıklı bir kişilik geliştirmesine imkân sağlamaktadır. Annenin bebeği ile yakınlık kurmaya en çok istekli olduğu ve pozitif anne bebek ilişkisinin başlatılması için en uygun dönem özellikle doğum sonrası dönemdir. Bu dönemde, ebeveyn-bebek arasında sevgi bağı ve etkileşiminin başlatılması, sürdürülmesi, bebeğin ebeveynlere verdiği ipuçlarının fark edilmesi ve doğru değerlendirilmesi, destekleyici bir çevrenin oluşturulması ve stresin azaltılmasında ebeveynler ve bebekle sık görüşen yenidoğan hemşirelerine önemli görevler düşmektedir. Kathryn E. Barnard;bakım veren kişinin bebek üzerinde etkisi olduğu kadar, bebeğin de bakım veren kişi üzerindeki etkisini vurgulamış ve ebeveyn-bebek etkileşimini yenidoğanın dünyayı deneyimlemesinin ilk yolu olarak tanımlamıştır. Barnard'a göre; bu etkileşimde ebeveynler ve kendine özgü mizacı ile yenidoğan karmaşık bir sistemin parçalarıdır. Bu çalışmanın amacı Kathryn Barnard'ın "ebeveyn ve çocuk etkileşim modeli" doğrultusunda yenidoğan ve ebeveynleri arasındaki etkileşime yönelik hemşirelik bakım uygulamalarını açıklamaktır.