School Climate, Teacher Self-efficacy and Professional Satisfaction: A Study of Relations

Abstract

School climate, teacher self-efficacy and job satisfaction are important concepts that effect both teachers’ professional development and quality of education. This study aimed to determine teachers' school climate perceptions, own self-efficacy beliefs and professional satisfaction levels, and to examine the relationship of these concepts. It was designed in a correlational survey model. The sample of the study consisted of 397 teachers working in kindergartens, primary, secondary and high schools in a province center in the Central Black Sea region of Turkey, in 2020-2021 academic year. A Personal Information Form, Comprehensive Assessment of School Environment, Teachers’ Sense of Efficacy Scale and Job Satisfaction Questionnaire were used in data collection procedure. In the data analysis both descriptive and procedural statistics were performed. Results revealed that: teachers' school climate perceptions were in a medium level, female teachers' school climate perceptions found to be statistically higher than males’. Training level was a significant predictor of school climate, teacher self-efficacy and job satisfaction. Occupational experience and educational level variables were not significant. A medium, positive and significant relationship found to be between teachers’ school climate perceptions, job satisfaction and teacher self-efficacy. While school climate predicts the variance of teacher self-efficacy belief by 12%, teachers’ job satisfaction by 35%. To the respect of these findings, we recommended that schools should take precautions to increase the organizational climate, and the physical environment of schools should be improved. For further studies, diversifying study groups with students, teachers and administrators and performing similar studies in other cities were recommended.Okul iklimi, öğretmen özyeterliği ve iş doyumu hem öğretmenlerin mesleki gelişimi hem de eğitim öğretimin kalitesini etkileyen önemli kavramlardır. Bu çalışma, öğretmenlerin okul iklimi algılarını, öz yeterlik inançlarını ve mesleki doyum düzeylerini belirlemeyi ve bu kavramların ilişkisini incelemeyi amaçlamıştır. Bu temel amaç doğrultusunda, çalışma nicel araştırma paradigmasına dayalı ilişkisel tarama modelinde tasarlanmıştır. Araştırmanın örneklemini 2020-2021 eğitim öğretim yılında Türkiye'nin Orta Karadeniz bölgesinde bir ilde anaokulu, ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan 397 öğretmen oluşturmuştur. Veri toplama sürecinde Demografik Bilgi Formu, Okul İklimi Ölçeği, Öğretmen Öz-Yeterlik Ölçeği ve İş Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistikler ile yordayıcı istatistikler birlikte kullanılmıştır. Sonuçlar, öğretmenlerin okul iklimi algılarının, öz yeterlik inançlarının ve mesleki doyum düzeylerinin orta düzeyde olduğunu ortaya koymuştur. Öğretmenlerin okul iklimi algıları ile öz-yeterlik inançları arasında zayıf, pozitif ve anlamlı bir ilişki, mesleki doyum arasında ise orta düzeyde, pozitif ve anlamlı bir ilişki bulunmuştur. Okul iklimi öğretmen öz-yeterlik inancının varyansınının %12’sini, mesleki doyumun varyansının %35’ini yordamaktadır. Bu bulgular doğrultusunda, okulların örgüt iklimini artıracak önlemler alması ve okulların fiziki ortamının iyileştirilmesi önerilmektedir. Daha sonraki çalışmalar için örneklemlerin öğrenci, öğretmen ve idarecilerle çeşitlendirilmesi ve benzer çalışmaların diğer illerde ve hatta ülke genelinde yapılması önerilmiştir.