Oι κοινωνικές σχέσεις ενός παιδιού με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας στο σχολικό του περιβάλλον: Μελέτη περίπτωσης

Abstract

Ο αυτισμός χαρακτηρίζεται από την ποιοτική παρέκκλιση στην κοινωνική αλληλεπίδραση. Σε αυτή τη μελέτη, η τεχνική της κοινωνιομετρίας χρησιμοποιήθηκε για να διερευνηθούν οι φιλικές σχέσεις ενός άτομου με διάχυτη αναπτυξιακή διαταραχή υψηλής λειτουργικότητας (ΔΑΔΥΛ), oι οποίες συγκρίθηκαν με άτομα της ίδιας ηλικίας χωρίς ΔΑΔΥΛ. Διαπιστώθηκε ότι το άτομο με ΔΑΔΥΛ είχε δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με τρία άτομα. Ειδικότερα είχε αναπτύξει αμοιβαία φιλική σχέση σε τρία διαφορετικά περιβάλλοντα με ένα άτομο εξ αυτών. Συγκεκριμένα, οι φιλικές σχέσεις ήταν παρούσες στο οργανωμένο περιβάλλον του σχολείου, σε μη-οργανωμένο περιβάλλον εντός σχολικού πλαισίου, και σε μη-οργανωμένο πλαίσιο του εξωσχολικού περιβάλλοντος. Επίσης, το άτομο με ΔΑΔΥΛ διέθετε υψηλή δημοτικότητα μόνο στο οργανωμένο περιβάλλον. Η υψηλή νοημοσύνη του ατόμου με ΔΑΔΥΛ δεν επαρκεί να αντισταθμίσει τις κοινωνικές υστερήσεις στα μη οργανωμένα πλαίσια.