Rola aktywności fizycznej w leczeniu pacjentów z przewlekłą chorobą nerek

Abstract

Ciągłe doskonalenie metod leczenia pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek powoduje, że stale powiększa się grupa chorych zakwalifikowanych do operacji przeszczepienia narządu. Najkorzystniejsze jest wykonanie zabiegu wyprzedzającego, pozwalającego uniknąć hemodializoterapii. Najczęstszą przyczyną zgonów w grupie pacjentów oczekujących na transplantację nerki są choroby układu sercowo-naczyniowego. Obecnie co drugi zgon dializowanego pacjenta jest następstwem choroby układu krążenia. Powszechnie diagnozowane są: nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, hiperlipidemia czy otyłość. Liczne badania potwierdzają pozytywny wpływ aktywności fizycznej na zmniejszenie ryzyka zgonu z powodu incydentu kardiologicznego. Zalecenie umiarkowanej aktywności (dostosowanej do możliwości chorego) przyczyniłoby się do poprawy funkcjonowania chorych, przyspieszyłoby powrót do sprawności po zabiegu transplantacji oraz miałoby niebagatelny wpływ na subiektywną ocenę jakości życia.Pomimo istnienia doniesień naukowych ukazujących pozytywny wpływ rehabilitacji na stan zdrowia pacjentów z przewlekłą niewydolnością nerek, nie jest ona powszechnie wprowadzana do programów leczenia.