The Effect of a Mobile Phone Application on Smoking Cessation

Abstract

Objective: The aim of this study was to investigate whether these applications are effective in quitting smoking by using one of the smartphone applications in addition to motivational interviewing in patients who applied for giving up smoking. Materials and methods: A randomized controlled intervention study was between January and July 2020. Adults aged 18-65 years who smoke at least one cigarette a day were included in the study. In the prospective study, the patients were followed for 6 months and a total of ten interviews were made. A phone application was installed on the intervention group. Afterwards, the smoking status of the patients was evaluated by telephone or face-to-face. Results: Sixty-three smokers participated in the study. Fifty patients completed the study, 25 controls and 25 interventions. Long-term smoking cessation findings at the first, third and sixth months were evaluated for both groups. Success rate in the first month was 64% for intervention group and 32% in the control group; for the third month it was 56% in the intervention group and 32% in the control group for the sixth month it was 44% in the intervention group and 24% in the control group. Conclusion: The smartphone mobile-application showed a positive effect in promoting the increase in the smoking quitting rate. The intervention was found to be effective in 30-day smoking cessation success. Despite higher smoking quitting rates at 3 and 6 months, the application was not effective.Amaç: Bu çalışmanın amacı, sigarayı bırakmak için başvuran hastalarda motivasyonel görüşmeye ek olarak akıllı telefon uygulamalarından birini kullanarak bu uygulamaların sigarayı bırakmada etkili olup olmadığını araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Ocak ve Temmuz 2020 arasında randomize kontrollü bir müdahale çalışması yapıldı. Çalışmaya günde en az bir sigara içen 18-65 yaş arası yetişkinler dahil edildi. Prospektif çalışmada hastalar 6 ay takip edilmiş ve toplam on görüşme yapılmıştır. Müdahale grubuna telefon uygulaması yüklendi. Daha sonra hastaların sigara içme durumları telefonla veya yüz yüze değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya 63 sigara içicisi katıldı. Çalışmayı elli hasta, 25 kontrol ve 25 müdahale grubu olarak tamamladı. Her iki grup için de birinci, üçüncü ve altıncı aydaki uzun dönem sigara bırakma bulguları değerlendirildi. Müdahale grubundaki hastaların %64’ü, kontrol grubundaki hastaların %32’si birinci ay sonunda sigarayı bırakmıştır. Birinci ay sonundaki bırakma başarısı müdahale grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha anlamlı bulunmuştur( p=0,024). Altıncı ay sonunda sigaraya devam etmeyen hastalar müdahale grubunda %44, kontrol grubunda %24’dür ve her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlılık yoktur. Toplam 50 hastanın 16’si altı ay boyunca hiç sigara içmemiştir. Sonuç: Akıllı telefon mobil uygulaması, sigara bırakma oranındaki artışı teşvik etmede olumlu bir etki göstermiştir. Müdahalenin 30 günlük sigara bırakma başarısında etkili olduğu bulundu. 3. ve 6. aylarda daha yüksek sigara bırakma oranlarına rağmen uygulama etkili olmadı.