Heykel, Kaide ve Kütle

Abstract

Heykelin değişim süreci 20. Yüzyılın başından itibaren malzeme dağarcığının genişlemesine bağlı olduğu kadar kaideden inip, doğrudan alana açılan formlarını bulguladığı süreçle başlar. Kaide geleneksel heykel formunda fiziksel bir taşıyıcı görevi görmüş ve bu fiziksel elemanın varlığı heykel tarihinde önemli bir dönem varlığını sürdürmüştür. Kaide ve kütlesel heykel ilişkisiyle orta- ya çıkan üç boyutlu form anlayışı zamanla heykel geleneğinin kendisi haline gelmiştir. Bu heykel tipi 20. Yüzyıla kadar heykel sanatının genel formudur. Heykel sanatı ayakları yerden kesildiğinde, diğer bir deyişle kaidesinden indiğinde formsal dil zenginliğine ve yeni form anlayışlarına kavuş- muştur. Kaidesiz mekâna açılan heykel, geleneksel dik formları dışında mekânla ve yeni malzeme- leriyle yeni ilişkiler kurduğu gibi günümüzde mekân ve nesne bağlamına dönüşen çeşitli ilgilerin de temelini oluşturmuştur