The Relationship Between Childhood Trauma, Emotion Regulation Difficulties and Marriage Satisfaction in Pregnant Adolescents

Abstract

Objective: The objective of this study is to examine the relationship between childhood trauma, emotion regulation difficulties and marital satisfaction in pregnant adolescents. Methods: The model of this study, which is planned as quantitative research, is a relational screening model that aims to determine the presence of change between two or more variables. The universe of the study consisted of pregnant adolescents. The sample of the study consisted of pregnant adolescents (n: 350) who are citizens of The Republic of Turkey and applied to Konya Dr. Faruk Sükan Hospital for Obstetrics and Pediatrics between April 2016-2017. The following forms and scales were used in the study: "Personal Demographic Information Form" developed by the researcher, "Childhood Trauma Scale (CTQ-28)" to determine childhood trauma scores of pregnant adolescents, " Difficulties in Emotion Regulation Scale (DERS)" to determine emotion regulation difficulties scores and “Marriage Life Scale” to determine marital satisfaction scores. The obtained data were analyzed by SPSS 23.0 program. Results: The average age of pregnant adolescents was 17.2 ± 1, the marriage age was 16.7 ± 1 and the age at first pregnancy was 17.9 ± 2.0. It has been found that there is a strong positive relationship between childhood traumas and emotion regulation difficulties in pregnant adolescents. In addition, it has also been concluded that childhood traumas in pregnant adolescents statistically and significantly explains emotional regulation difficulties at a level of 44% and marital satisfaction at a level of 53%. Conclusion: It can be concluded that as the neglect and abuse experienced during childhood increases, the emotion regulation difficulties increases and marital satisfaction decreases. Amaç: Bu çalışmanın amacı, adölesan gebelerde çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme güçlüğü ve evlilik doyumu arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem: Nicel araştırma olarak planlanan bu çalışmanın modeli, iki ya da daha çok sayıdaki değişken arasındaki değişim varlığını belirlemeyi amaçlayan ilişkisel tarama modelidir. Araştırmanın evrenini adölesan gebeler, örneklemini Nisan 2016-2017 tarihleri arasında Konya Dr. Faruk Sükan Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesine başvuran T.C. vatandaşı adölesan gebeler (n: 350) oluşturmuştur. Araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Demografik Bilgi Formu”, adölesan gebelerin çocukluk çağı travma puanlarını belirlemek için “Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (CTQ-28)”, duygu düzenleme güçlüğü puanlarını belirlemek için “Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği”ve evlilik doyum puanlarını belirlemek için “Evlilik Yaşam Ölçeği” kullanılmıştır. Elde edilen verilen SPSS 23.0 paket programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Adölesan gebelerin ortalama yaşlarının 17.2±1, evlilik yaşlarının 16.7±1, ilk gebelik yaşlarının 17.9±2.0 olduğu görülmüştür. Adölesan gebelerde çocukluk çağı travmaları ile duygu düzenleme güçlüğü arasında pozitif yönlü güçlü bir ilişkinin var olduğu görülmüştür. Ayrıca adölesan gebelerde çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme güçlüğünü %44 düzeyinde, evlilik doyumunu ise %53 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde açıkladığı sonucuna varılmıştır.  Sonuç: Çocuk döneminde maruz kalınan ihmal ve istismar arttıkça, ilerleyen dönemlerde duygu düzenleme güçlüğünün artacağı ve evlilik doyumunun azalacağı söylenebilir. Amaç:Bu çalışmanın amacı adölesan gebelerde çocukluk çağı travmaları, duygu düzenleme güçlüğü ve evlilik doyumu arasındaki ilişkinin incelenmesidir. Yöntem:Nicel araştırma olarak planlanan bu çalışmanın modeli, ilişkisel tarama modelidir. Araştırmanın evrenini adölesan gebeler, örneklemini Nisan 2016-2017 tarihleri arasında Konya Dr. Faruk Sükan Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesine başvuran adölesan gebeler (n:350) oluşturmuştur. Araştırmacı tarafından geliştirilen “Kişisel Demografik Bilgi Formu”, adölesan gebelerin çocukluk çağı travmapuanlarını belirlemek için “Çocukluk Çağı Travma Ölçeği (CTQ-28)”, duygu düzenleme güçlüğü puanlarını belirlemek için “Duygu Düzenleme Güçlüğü Ölçeği”ve evlilik doyum puanlarını belirlemek için “Evlilik Yaşam Ölçeği” kullanılmıştır.  Elde edilen verilen SPSS23.0 paket programı ile analiz edilmiştir. Bulgular: Adölesan gebelerinortalama yaşlarının 17,21±1, evlilik yaşlarının 16,72±1,07, ilk gebelik yaşlarının 16,88±1,31 olduğu görülmüştür. Adölesan gebelerde çocukluk çağı travmaları ile duygu düzenleme güçlüğü arasında pozitif yönlü güçlü bir ilişkinin var olduğu görülmüştür. Ayrıca adölesan gebelerde çocukluk çağı travmalarının duygu düzenleme güçlüğünü %44 düzeyinde, evlilik doyumunu ise %53 düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde açıkladığı sonucuna varılmıştır.  Sonuç: Çocuk döneminde maruz kalınan ihmal ve istismar arttıkça ilerleyen dönemlerde duygu düzenleme güçlüğünün artacağı ve evlilik doyumunun azalacağı söylenebilir. Duygu düzenleme güçlü ile evlilik doyumu arasında güçlü bir ters ilişkinin var olduğu söylenebilir.