Diyabetik ketoasidozda tanı ve tedavi yaklaşımı

Abstract

Diyabetik ketoasidoz,   hızlı tanı ve tedavi gerektiren tip 1 ve tip 2 diyabetes mellitusun ciddi komplikasyonlarından biridir.  Genellikle tip 1 diyabet ile birlikteliği vardır. Bunun yanında tip 2 diyabet hastalarında katabolik strese yol açan ciddi enfeksiyon, travma, kardiyovasküler veya diğer acil durumlarda diyabetik ketoasidoz tablosu görülebilir. Hiperglisemi osmotik diüreze yol açar. Osmotik diürez elektrolitten çok sıvı kaybı ile karakterizedir.  İntravasküler hacim azalır. Bu durum ilerledikçe böbrek perfüzyonu azalır, idrarla glukoz atılımı azaltılır, hiperosmolarite giderek artar. Hiperozmolarite >330 mOsm/kg’ı aşarsa merkezi sinir sistemi depresyonu ve koma durumu ortaya çıkabilir. Tanının erken konulup tedaviye hemen başlanması mortalitede ciddi oranda azalmalara yol açmaktadır. Tedavide en önemli sıvı replasmanı, sonra insülin tedavisi ve ardından ketoasidoza yol açan nedene yönelik tedavidir. Diyabet sıklığı giderek artmakta olduğu için, her hekimin pratikte karşılaşabileceği ve mortal seyredebilecek bu komplikasyona dikkat çekmek istedik.Diabetic ketoacidosis is one of the serious complications of type 1 and type 2 diabetes mellitus which require prompt diagnosis and treatment. It is usually associated with type 1 diabetes. In addition, diabetic ketoacidosis can occur in severe infection, trauma, cardiovascular or other emergencies that lead to catabolic stress in type 2 diabetic patients. Hyperglycaemia leads to osmotic diuresis. The osmotic diuresis is characterized by very fluid loss from the electrolyte. The intravascular volume is reduced. As this condition progresses, kidney perfusion decreases, urinary glucose excretion decreases, hyperosmolarity progressively increases. If hyperosmolarity exceeds 330 mOsm / kg, central nervous system depression and coma may occur. The early introduction of the diagnosis and the onset of treatment immediately lead to a serious decrease in mortality. Treatment is the most important fluid replacement, followed by insulin therapy followed by treatment for ketoacidosis. As the frequency of diabetes is increasing, we would like to draw attention to this complication that every physician may encounter in practice and in mortality.