Praca zdalna, nosząca dziś znamię instytucji „czasu nadzwyczajnego”, nagle stała się codziennością wielu pracowników i pracodawców. Możliwość wydania przez pracodawcę polecenia świadczenia pracy poza miejscem jej stałego wykonywania została uregulowana w art. 3 „tarczy antykryzysowej”. Analiza obowiązującego unormowania, niezbędna do właściwego stosowania instytucji, skłania do wyodrębnienia pewnych przesłanek – warunków – możliwości zastosowania przedmiotowej instytucji, którymi są przede wszystkim: działanie w celu przeciwdziałania COVID-19, istnienie między stronami stosunku pracy (posiadanie przez nie przymiotu pracownika i pracodawcy, jednak z pewnymi zastrzeżeniami), ograniczenie czasowe wykonywania takiej pracy, tożsamość pracy poleconej w stosunku do pracy zawartej w umowie o pracę, a także wskazanie miejsca świadczenia pracy, które nie jest miejscem jej stałego wykonywania. Przedstawione przesłanki zostają poddane analizie i wykładni, by zaprezentować je w sferze doktrynalnej, jak i praktycznej.
CITATION STYLE
Bonawenturski, K. (2021). Przesłanki wydania polecenia pracy zdalnej na gruncie przepisów „tarczy antykryzysowej”. Pracownik i Pracodawca, 6(1), 35–49. https://doi.org/10.12775/pip.2021.003
Mendeley helps you to discover research relevant for your work.