An Analysis of the Relationship between Teachers’ Subjective Wellbeing and Their Occupational Resilience

Abstract

This research aims to determine teachers’ perception levels regarding subjective well-being and their occupational resilience, and reveal the relationship between these two variables. Having a relational survey design, the research was carried out with teachers working at schools located within the province of Şanlıurfa in Turkey. The sample held a total of 346 teachers who work at different school types during the 2017-2018 academic year. Among the participants, 163 were women and 183 were men. This research deployed “Personal Information Form”, “Teacher Subjective Wellbeing Questionnaire (TSWQ)” and “Occupational Resilience Beliefs Scale for Teacher Candidates” as data collection tools. The research data were analyzed through the use of SPSS 21 statistical package program. Frequency, arithmetic mean and standard deviation values were calculated in order to determine the teachers’ perception levels regarding the subjective well-being and their occupational resilience. Pearson-Moment Product Correlation method was used to identify whether there was a significant relationship between the teachers' subjective well-being and their occupational resilience perception levels. Besides, multiple regression analysis was performed to determine as to whether the teachers’ subjective well-being predicted their occupational resilience. Research findings revealed that the teachers’ perception levels regarding subjective well-being and occupational resilience beliefs were quite high. A medium, positive and significant relationship was noted between the teachers’ subjective well-being and their occupational resilience. The subjective well-being of the teachers was found to significantly predict the occupational resilience and explains 71% of the total variance.Bu araştırmanın amacı öğretmenlerin öznel iyi oluş algı ve mesleki dayanıklılık inanç düzeylerini belirleyerek bu iki değişken arasındaki ilişkiyi tespit etmektir. Araştırmada nicel araştırmalardan ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Şanlıurfa ilinde görev yapan öğretmenler araştırmanın evrenini oluştururken örneklemini araştırmanın evreninden seçkisiz örneklem yoluyla seçilen farklı okul türlerinde görev yapan 346 öğretmen oluşturmuştur. Araştırmada veriler “Kişisel Bilgi Formu”, “Öğretmen Öznel İyi Oluş Ölçeği (ÖÖİOÖ)” ve “Öğretmen Adayları Mesleki Dayanıklılık İnanç Ölçeği (ÖMDÖ)” kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen verilerin analizinde SPSS 21 paket programı kullanılmıştır.  Öğretmenlerinin öznel iyi oluş ve mesleki dayanıklılık algı düzeylerinin frekans, aritmetik ortalama ve standart sapmaları değerleri hesaplanmıştır. Öğretmenlerinin öznel iyi oluş ve mesleki dayanıklılık algı düzeyleri arasındaki ilişkiyi ortaya çıkaramak için Pearson-Moment Çarpımı Korelâsyonu yöntemi kullanılmıştır. Öğretmenlerin öznel iyi oluşunun mesleki dayanıklılığı yordayıp yordamadığına ilişkin ise çoklu regresyon analizi yapılmıştır. Araştırmanın sonucunda öğretmenlerin öznel iyi oluş algı düzeylerinin ve mesleki dayanıklılık inançlarının her ikisinin de “çok yüksek” düzeyde olduğu görülmüştür. Öğretmenlerin öznel iyi oluşları ile mesleki dayanıklılıkları arasında orta düzeyde pozitif yönde anlamlı bir ilişkinin olduğu tespit edilmiştir. Öğretmenlerin öznel iyi oluşu, mesleki dayanıklılığı anlamlı bir şekilde yordayıp toplam varyansın %72’sini açıklamaktadır.