Hayatta Kalma Güdüsü: Bir Mekânsal Algı Süreci

Abstract

Mimarlık, psikoloji ve sosyal bilimlerin ara kesitinde yer alan çevre-davranış kuramları, güncel alan çalışmaları üzerinden yeniden ele alınmış ve bu derleme yazısı, insan varoluşunun en temelinde yer alan hayatta kalma güdüsü bağlamında kurgulanmıştır. Mekânı ve sosyal ortamları kavrayıp değerlendirmede algı esastır. Algının hangi süreçlerde bilişselleştirildiği, güvenlik ve ait olma gereksinimlerinin yaşam çevresinde ne tür anlamlar kazandığı dikkate alınması gereken önemli ölçütlerdendir. Kişinin ait olduğu kültürün normları ile bireysellik ve sosyalleşme gereksinimleri arasındaki çatışmaların, kişinin mekânı nasıl kodladığı ve dolayısıyla mekânsal davranışını nasıl değiştirip dönüştürdüğü, bu yazıda örneklerle yeniden hatırlatılmıştır.Environment-behavior theories, which are at the intersection of architecture, psychology and social sciences, have been revisited through current field studies and this review article has been constructed in the context of the survival instinct that is at the heart of human existence. Perception is essential in comprehending and evaluating space and social environments. The processes in which perception is cognized and the types of meanings that security and belonging needs gain in the living environment are among the important criteria to be considered. In this article, it is reminded again with examples how the norms of the culture to which one belongs and the conflicts between the needs of individuality and socialization codify the space and thus change and transform one's spatial behavior.