Αστικός φυσικός χώρος και πτυχές της καθημερινότητας στην Αθήνα

Abstract

Το κείμενο αυτό ξεκινάει με την προϋπόθεση ότι ο αστικός φυσικός χώρος, ως μέρος τον κοινόχρηστου χώρου της πόλης και υπό το πρίσμα του επαναπροσδιορισμού του, αποτελεί πεδίο εξειδικευμένων και διεπιστημονικών διερευνήσεων. Στόχος του κειμένου είναι να συμβάλει στο διεπιστημονικό διάλογο για τον αστικό χώρο με την ανάδειξη ευρημάτων εκτεταμένης έρευνας πεδίου σχετικά με το θέμα της χρήσης του αστικού φυσικού χώρου από τους κατοίκους της σύγχρονης πόλης. Το κύριο επιχείρημα είναι ότι διερευνώντας τη σχέση των κατοίκων μιας συγκεκριμένης μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης, όπως η Αθήνα, με ιδιαίτερα πλούσιο γεωμορφολογικό προοικιστικό χώρο που η αστική ανάπτυξη τον μεταλλάσει και τον συρρικνώνει σε σημαντικό βαθμό, διακρίνονται εκφάνσεις που συνδέουν την καθημερινότητα με τον υπολειμματικό φυσικό χώρο της πόλης. Το κείμενο συμπεραίνει ότι η λειτουργία του αστικού φυσικού χώρου εντάσσεται στο συλλογικό ρυθμό της πόλης και, ως εκ τούτου, είναι σημείο εκκίνησης για τη διαμόρφωση ενός πεδίου κοινωνιολογικής και ανθρωπολογικής έρευνας και μελέτης με δυνατότητα επικοινωνίας και συνέχειας με τις προτάσεις του αστικού σχεδιασμού.