Arı Sütünün Amiloid Beta ile Deneysel Alzheimer Modeli Oluşturulmuş Sıçanlarda Etkileri

Abstract

Giriş: Arı sütünün amiloid beta1-42 enjekte edilerek Alzheimer modeli oluşturulan sıçanlarda, bilişsel işlevin azalmasına ve sinir hücresi inflamasyonuna karşı doza bağlı etkisini araştırmayı amaçladık. Yöntemler: Çalışmada, 35 adet 4 aylık 280-310 g ağırlığında Wistar-Albino erkek sıçan kullanıldı. Her grupta 7 sıçan olacak şekilde 5 grup oluşturuldu. Aβ1-42, hamilton mikroenjektörü ile hipokampüse çift taraflı 4µg/taraf enjekte edildi. Kontrol grubuna Aβ1-42 yerine, aynı miktarda serum fizyolojik enjekte edildi. Hipokampüs içine Aβ1-42 uygulamasından önceki 7 gün ve sonraki 10 günden sonra, arı sütü sıçan gruplarına sırasıyla 30 mg/kg, 100 mg/kg, 300 mg/kg mide sondası ile uygulandı. Bu uygulamalar bittikten sonra iki gün sürecek olan Pasif Sakınma testi, sonra beş gün sürecek olan Morris Su Tankı deneyleri uygulandı. Hipokampüs dokularında TNF-α ve IL-1β düzeyleri ölçüldü. İmmünohistokimyasal incelemelerde GFAP ve Iba1 boyanma şiddeti ve yaygınlığı, ayrıca astroglia ve mikroglia hücrelerinin aktive olmuş morfolojiye sahip olup olmamaları esas alındı. Bulgular: Gruplar karşılaştırıldığında, pasif sakınma testi ve morris su tankı testleri uygulanan sıçanlarda Aβ1-42 uygulamasıyla öğrenme ve hafızada gerileme oluştu. Arı sütü 30 mg/kg, 100 mg/kg ve 300 mg/kg uygulamasında öğrenme ve hafızada oluşan gerilemenin geri dönüşünde istatistiksel anlamlılık elde edilemedi. Alzheimer hastalığı grubunda gözlenen astrosit ve mikroglia aktivite artışının, 30 mg/kg grubu hariç diğer tedavi gruplarında baskılandığı görüldü. Hipokampüste TNF-α ve IL-1β düzeylerinin, Aβ1-42 uygulaması ile arttığı görüldü ve tedavi gruplarında arı sütü 30 mg/kg grubu hariç diğer iki grupta (100 ve 300 mg/kg) bu artışın baskılandığını tespit edildi. Sonuç: Alzheimer modellememizdeki bulgularımıza göre arı sütü uygulaması sonucu, oluşan astoglial ve mikroglial aktivite ve inflamasyon yapıcı sitokin artışının baskılandığı görülmüştür.