Listening to excluded young people’s perspectives on how digital technologies support and challenge their lives

Abstract

Listening to excluded young people’s perspectives on how digital technologies support and challenge their lives This article reports on the perspectives of young people who have been excluded from school on how ICTs support and challenge them in their everyday lives. Qualitative in-depth semistructured interviews were carried out with 13 young people at a Pupil Referral Unit (PRU). The analysis provides a nuanced account of young people’s online activities for those who are already experiencing an offline “participation gap” in the form of exclusion from mainstream schooling. It will show that whilst most of the young people interviewed had good access to a range of digital technologies, their attitudes towards different technologies varied greatly, as did their online activities, digital literacy competence – especially regarding risky behaviour – and the support that they could rely on from friends and family when needing help with ICTs. It will argue that interventions should continue which provide access to ICTs – particularly the internet – at home and school for young people whose families cannot otherwise afford them. Nevertheless, digital literacy programs which run alongside such initiatives are essential if excluded young people are really to benefit from the opportunities that ICTs can offer. Luisteren naar de perspectieven van gemarginaliseerde jongen op de toegevoegde waarde én uitdagingen van digitale technologieën in hun dagelijks leven Dit artikel beschrijft het perspectief van jongeren op de betekenis van ICT in hun dagelijks leven. Het artikel is gebaseerd op semi-gestructureerde diepte-interviews onder 13 jongeren die een Pupil Referral Unit bezoeken, een schooltype dat wordt bezocht door kinderen die (tijdelijk of permanent) niet deel kunnen nemen aan het reguliere onderwijs. De analyse biedt een genuanceerd inzicht in de online activiteiten van deze jongeren, die reeds geconfronteerd worden met een “participatiekloof” omdat zij niet deelnemen aan regulier onderwijs. De interviews brachten aan het licht dat deze gemarginaliseerde jongeren vaak redelijk goede toegang hebben tot digitale technologie, maar dat zij desondanks erg verschillen: in hun opvattingen over de waarde van deze technologie; in hun online activiteiten; in hun digitale competenties – vooral met betrekking tot risicovol gedrag; en in de hulp die zij daarbij in kunnen schakelen. De auteur betoogt dat interventies die de toegang tot ICT – en dan vooral het internet – thuis en op school stimuleren, gecontinueerd moeten worden, vooral voor kinderen en families die zich deze toegang zelf niet kunnen veroorloven. Programma’s die een bijdrage leveren aan het ontwikkelen van de digitale competenties van deze doelgroep zijn echter eveneens cruciaal om gemarginaliseerde jongeren daadwerkelijk te kunnen laten profiteren van de voordelen die ICT te bieden heeft.