Determinants of Somali Student's Entrepreneurial Intentions: The Case Study of University Students in Mogadishu

Abstract

This study investigates the factors that influence Somali young people's entrepreneurial intentions, particularly local university graduates. This article aspires to make a substantial contribution to Somalia's entrepreneurship. To support the research, the researcher employed the Theory of Planned Behavior and the concept of entrepreneurial intention. This research was conducted at eleven universities in Mogadishu, Somalia's capital. University students who are now exposed to changes in the entrepreneurial environment served as the study's unit of analysis. Because of the ease of access to the sample units, this study took a quantitative approach and used a non-probability convenience sampling method. A total of 380 sample replies were obtained from various universities after the questionnaire was distributed. The hypothesis was put to the test, and the results show that personal attitude and perceived control behavior play a significant role in entrepreneurial intent. Besides, the subjective norm does not affect entrepreneurial intention.Bu araştırma, özellikle yerel üniversitelerden mezun olacak durumdaki Somalili genç öğrencilerin girişimcilik niyetlerini etkileyen faktörleri ortaya koymayı hedeflemektedir. Araştırmanın teorik çerçevesini, Planlı Davranış Teorisi oluşturmaktadır. Somali ülkesine ilişkin girişimcilik alanındaki literatür boşluğunu dolduracak şekilde, girişimcilik niyeti kavramına açıklık getirerek, bu çalışmanın alan yazına katkı sunması beklenmektedir. Bu çalışmada nicel araştırma yöntemi, araştırma yaklaşımı olarak benimsenmiştir. Veriler, Mogadişu şehrinde yer alan 11 üniversitenin öğrencilerine anket dağıtılarak elde edilmiştir. Cevaplanan anket formlarından analize uygun olan 380 formun üzerinden analiz yapılmıştır. Hipotez testleri sonucunda, kişisel tutumun ve algılanan kontrol davranışının girişimcilik niyetinde önemli bir role sahip olduğu görülmüştür. Bunun yanı sıra öznel normların, girişimcilik niyeti üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı görülmüştür.