DİZ OSTEOARTRİTLİ HASTALARDA KLİNİK BULGULAR İLE YAŞ, CİNSİYET, VÜCUT KÜTLESİ VE RADYOLOJİK ŞİDDET ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, diz osteoartriti (OA) olan bireylerde osteoartritin radyolojik şiddeti, bireylerin vücut kütle indeksi (VKİ), yaşı ve cinsiyeti ile klinik bulgular arasındaki ilişkilerin incelen- mesidir. Yöntemler: Çalışmaya Kellgren & Lawrence’ın radyolojik sınıflamasına göre evre I-II-III ve IV diz OA’sına sahip, yaş ortalaması 56.44±8.36 olan, 17 erkek, 101 kadın olmak üzere 118 birey dahil edildi. Çalışmaya dahil edilen bireylerin ağrı, tutukluk ve fiziksel fonksiyonlarının değerlendirilme- sinde WOMAC skalası (Western Ontario and McMaster Universities Osteoarthritis Index) kullanıldı. Sonuçlar: Yapılan regresyon analizinin sonuçlarına göre WOMAC ağrı skorunda VKİ (p=0.015) ve radyolojik evrenin (p=0.001), WOMAC tutukluk skorunda cinsiyet (p=0.005) ve radyolojik evrenin (p=0.010), WOMAC fonksiyon skorunda cinsiyet (p=0.019) ve VKİ’nin (p=0.004), WOMAC total sko- runda ise cinsiyet (p=0.014), VKİ (p=0.004) ve radyolojik evrenin (p=0.014) anlamlı değişkenler olduğu bulundu. Yapılan korelasyon analizi sonucunda bireylerin yaşı ile WOMAC ağrı (rho=-0.003, p=0.975), WOMAC tutukluk (rho=-0.012, p=0.898), WOMAC fonksiyon (rho=0.015, p=0.871) ve WO- MAC total skoru (rho=0.009, p=0.921) parametreleri arasında ilişki olmadığı bulundu. Radyolojik evre ile WOMAC ağrı (rho=0.327, p=0.001), WOMAC tutukluk (rho=0.278, p=0.002), WOMAC fonksi- yon (rho=0.247, p=0.007) ve WOMAC total skorları (rho=0.294, p=0.001) arasında düşük düzeyde ilişki bulundu. VKİ ile WOMAC ağrı (rho=0.354, p=0.001), WOMAC fonksiyon (rho=0.356, p=0.001) ve WOMAC total (rho=0.361, p=0.001) skorları arasında düşük düzeyde ilişki bulundu. Tartışma: Bu çalışma, diz OA’sını değerlendirirken kullanılan radyolojik sınıflamanın fonksiyonel durum ile ilişkisinin zayıf olduğunu göstermektedir. Çalışmamızda bulduğumuz sonuçlar, diz OA’sının tedavisine karar verirken radyografik ve klinik bulguların birbirinden bağımsız olarak ele alınması, fizyoterapide klinik bulgulara ve fonksiyonel duruma özel değerlendirme yöntemlerinin önem kazan- ması gerektiğini ortaya koymaktadır.