Anadolu’da Orta ve Son Tunç Çağı Ölü Gömme Gelenekleri

Abstract

Ölüm olgusuyla ilgili olarak ister basit, ister belirli düzenlemeler yapılarak, ölü gömme gelenekleri uygulanması sadece insanlara özgü bir kavram olduğu için, ölü gömme geleneklerinin iyi değerlendirilmesi ve doğru anlamlandırılması gerektiğini düşünüyoruz. Ölü gömme gelenekleri toplumların zaman sürecinde değişime uğrayan unsurlarından biri olması sebebiyle bugüne kadar yapılan çalışmaların güncellenerek ve bir bütün halinde verilerek Orta ve Son Tunç Çağı’nda önceki dönemlerden ayıran özellikler bu çalışma ile belirlenmeye çalışılacaktır. Bu kapsamda Anadolu'nun çeşitli bölgelerinde yürütülen yeni kazı çalışmalarının anmağa değer ölçüde arttırılmasına paralel olarak bu çalışmamızda (MÖ 3000-1200) OTÇ ve STÇ Anadolu mezar ve mezarlıkları bir bütün halinde ele alınarak, son yıllarda (son on yıl) yapılan kazı çalışmalarıyla elde edilen bilgilerle de zenginleştirilip yeni bir boyutta ele alınmıştır. We think that burial customs should be well evaluated and correctly interpreted since the implementation of burial customs is a concept unique to humans, by making simple or specific arrangements with respect to phenomenon of death. In this study, it was aimed to attempt to determine the distinctive features of Middle and Late Bronze Age customs from previous periods by updating the studies that have been carried out so far and presenting them as a whole since burial customs are among the elements of societies that have undergone changes in time. In this context, in parallel with the significant increase in new excavation works conducted in various regions of Anatolia, in this study (3000-1200 BC), Middle and Late Bronze Age Anatolian graves and graveyards were addressed as a whole, enriched with the information obtained by recent excavation works (last decade) and discussed in a new dimension.